16. "Co do milimetra"

Zapraszam do czytania i komentowania :**

Następnego dnia

Violetta

Jadłam sobie spokojnie śniadanie z moim narzeczonym kiedy nagle zadzwonił dzwonek do drzwi. Leon się kogoś spodziewa ? Mój narzeczony poszedł otworzyć drzwi. Usłyszałam jak rozmawia z jakąś kobietą. Gdy weszłam do przedpokoju koło mojego ukochanego stała jakaś wysoka brunetka. Wpatrywała się w MOJEGO NARZECZONEGO niczym w obrazek. Przyznam Leon jest mega przystojny, ale jest już zajęty.

-Kochanie kto to ?

-Skarbie to jest Melanie. Melanie to jest moja narzeczona Violetta

Spodobało mi się jak zaakcentował, że jestem jego narzeczoną

-Słuchaj Leon, bo mam dwa bilety do kina na film i pomyślałam, że może byś ze mną poszedł ?

No chyba źle myślałaś. Leon na pewno nie pójdzie z tobą do kina. O nie nie nie, nie zgadam się na to. Popatrzyłam na Leona. Mój wzrok gdyby mógł zabijać, dawno leżałby tu trupem. Postanowiłam się odezwać

-Sorry Melanie ? Tak miałaś na imię, ale mniejsza z tym. Leon nie pójdzie z tobą na pewno do kina.

-Ale to Leon decyduje nie ty

Oj grabisz sobie, oj grabisz

-To jak Leon, pójdziesz ze mną ?

-Sorry Melanie, nie mam czasu iść z tobą do kina

-To możemy iść jutro

-Nie, Melania rozmawialiśmy o tym. Nie w głowie mi romanse. Mam wspaniałą narzeczoną i nie zamierzam jej zdradzać. Jasne ?

Boże jaki on słodki. Jak ja go kocham. Mój słodziak

-Tak Leonie

Wyszła z naszego domu. Podeszłam do Leona. Pocałowałam go namiętnie w usta.

-Nawet nie wiesz jak bardzo cię kocham

-Znowu mam ci udowodnić, że bardziej cię kocham ?

Pokiwałam z uśmiechem głową na tak. Szatyn się cichutko zaśmiał

-Oj kochanieńka. Będę mógł dopiero udowodnić jak wrócę z pracy, bo teraz nie mam już czasu. I tak jestem już spóźniony

-Ohh czyli muszę czekać do wieczora ?

-Obiecuję ci że jak wrócę, będę cały twój

-Cały ?

-Co do milimetra

Uśmiechnęłam się dzisiejszego dnia ponowie.

-A podwieziesz mnie do pracy, a potem odbierzesz ?

-Oczywiście kochanie

Kilka godzin później

Właśnie wracam z moim narzeczonym z pracy. Po drodze wstąpiliśmy do restauracji na kolacje. Oczywiście nie odbyło się bez kłótni, kto zapłaci. Leon uparciuch wygrał. Nie miałam siły już się z nim kłócić. 

-Kochanie pamiętasz co mi obiecałeś ?

-Jakbym mógł zapomnieć

Kiedy tylko przekroczyliśmy próg domu, Leon od razu przyparł mnie do ściany. Zaczął całować moją szyję, a ja cicho pojękiwałam. Pozbyliśmy się zbędnej odzieży i tak spędziliśmy miło resztę wieczoru.

Kilka tygodni później

Leon 

Kiedy kilka tygodni temu pogoniłem Melanie z naszego domu, do tej pory się do mnie nie odzywała. Z Violettą ustaliliśmy już datę ślubu. Wesele ma odbyć się dokładnie za miesiąc. 25 lipca. To będzie najszczęśliwszy dzień w naszym życiu. Nasza podróż poślubna będzie wyglądała następująco. Najpierw zawitamy w Brazylii, potem w Hiszpanii, zaraz potem we Włoszech a naszą podróż zakończymy w Meksyku. Mam nadzieje że się jej spodoba. Violetta jest miłością mojego życia i zrobie wszystko, żeby była szczęśliwa i bezpieczna. Moje przemyślenia przerwała Viola, która weszła do sypialni

-Stało się coś kochanie ?

-Bbo ja chciałam z tobą porozmawiać

-Nie denerwuj się. A o czym chcesz porozmawiać ?

-Bo... ja nie wiem jak ci to powiedzieć

-Kochanie, prosto z mostu

-Chce mieć z tobą dziecko 

Zaszokowała mnie tym wyznaniem. Myślałem, że o dziecko będziemy starać się po ślubie. Ale chciałbym mieć z nią teraz dziecko

-Dobra zapomnij. Nie było pytania. 

-Bardzo chciałbym mieć z tobą dziecko

-Naprawdę ? Nie robisz tego z przymusu ?

-Kochanie, nie robie tego z przymusu. Bardzo cię kocham i chciałbym mieć z tobą dziecko. Nawet możemy się teraz postarać o małego Verdaska.

-Wariat
*******
6 komentarzy- rozdział 17